Entre a fundación da cidade no século XII, e o século XV, vai desenvolvéndose a muralla, con clara función defensiva.
Ao principio parece ser unha cidade afortalada para vixiar o río e a ponte, como Tui ou Valença.
Ao longo dos séculos e tras batallas nobiliarias, pestes, épocas de prosperidade e revolucións como a Irmandiña, a muralla vai ampliándose cara ao leste, mantendo a parte máis alta, Santa María, como vixía do último treito do Lérez.
A partires do SXV coa implantación do Estado Moderno dos Reis Católicos e a decapitación do Mariscal Pardo de Cela como símbolo da nobreza galega, a muralla deixa de ter un carácter defensivo e pasa a ter unha función de control fiscal e sanitario.
